Zespół niemieckich, izraelskich i polskich naukowców w pracy "Cooperative Effect of Electron Spin Polarization in Chiral Molecules Studied with Non-Spin-Polarized Scanning Tunneling Microscopy" opublikowanej ostatnio w czasopiśmie ACS Appl. Mater. Interfaces, Nr 14, str. 38013-38020, 2022 pokazał, że wysoka rozdzielczość przestrzenna i energetyczna układu STM pozwala na zbadanie korelacji szczegółów strukturalnych z właściwościami transmisji elektronów przez hybrydowe złącze. W ten sposób, poprzez analizę prądów tunelowych dla trybów stałego prądu i stałej wysokości dla konfiguracji M⃗Co = ↑ i M⃗Co = ↓, polaryzacje spinowe zostały szczegółowo określone. Największy stopień polaryzacji spinowej autorzy pracy, Thi Ngoc Ha Nguyen, Lokesh Rasabathina, Olav Hellwig, Apoorva Sharma, Georgeta Salvan, Shira Yochelis, Yossi Paltiel, Lech T. Baczewski i Christoph Tegenkamp zaobserwowali dla dobrze uporządkowanych struktur monowarstwowych polialaniny (PA), gdzie zakończenie cysteinowe cząsteczki PA wiąże się z powierzchnią Au, a cząsteczki PA tworzą samoorganizującą się monowarstwę. Efekt CISS w cząsteczkach helikalnych zależy więc od rodzaju uporządkowania cząsteczek helikalnych, co wskazuje, że jest to efekt kooperacyjny, a także od chropowatości powierzchni warstwy osłaniającej w nanostrukturach Au/Co/Au.
W takich hybrydowych nanostrukturach analizowano różnice w prądach tunelowania dla dodatnich i ujemnych wartości przyłożonego napięcia (bias). Zarówno dla typu SAM jak i klastrów uporządkowania cząsteczek PA, polaryzacja spinowa uzyskana dla elektronów tunelujących wzdłuż niezajętych stanów cząsteczek jest większa w porównaniu z polaryzacją elektronów w procesach transmisji wzdłuż najwyżej zajętych stanów. Wyjaśniamy tę obserwację jako rezultat większego pokrycia orbitali skutkującego większą mobilnością elektronów wzdłuż takiego kanału molekularnego.
Ponadto, silna zależność prądu tunelowania w hybrydowej nanostrukturze Au/Co/Au/PA od odległości końcówka-próbka została wykorzystana do ilościowej analizy magnetooporu. W oparciu o model Jullière'a, polaryzacja spinowa została wyprowadzona ze zmiany odległości tip-sample Δz.
Otwiera to drogę do określenia polaryzacji spinowej tzw. „zagrzebanych warstw magnetycznych” lub, jeśli znana jest polaryzacja spinowa warstwy magnetycznej, polaryzacji spinowej w cząsteczkach helikalnych i być może wszystkich innych chiralnych (niehelikalnych) układów hybrydowych. Hipoteza ta wymaga jednak dalszych badań.